Sadzenie i pielęgnowanie roślin

Podłoże, rabaty/pojemniki, przesadzanie

Zanim podejmiemy decyzję o posiadaniu ogrodu zimowego, warto zastanowić się nad rolą jaką ma on pełnić w naszej przestrzeni. Czy właściciel jest znawcą roślin, czy też planuje wykorzystać ogród jedynie do powiększenia części mieszkalnej, a może ma on stanowić wyzwanie dla ogrodnika który należycie zadba o wymagające gatunki roślin?

Jeśli ogród ma w pełni zasłużyć na swoją nazwę, należy go regularnie pielęgnować. To, jakie rośliny będą w nim dobrze rosły, zależy od warunków, jaki im stworzymy. Należy pamiętać o ich systematycznym podlewaniu, nawożeniu i ewentualnym doświetlaniu.

Większość inwestorów przeznacza przestrzeń ogrodu zimowego na miejsce odpoczynku, relaksu, spotkań towarzyskich czy pracy, co wiąże się z chęcią posiadania roślinności nie wymagającej zbyt wielu zabiegów. Warto zatem poznać podstawy pielęgnacji i sadzenia okazów w oranżerii.

Podłoże

Absolutną podstawą i warunkiem sukcesu w uprawie roślin jest odpowiednio dobrane podłoże. Powinno zapewnić roślinie stabilność, mieć dużą zawartość powietrza i pojemność wodną, zawierać optymalną ilość składników pokarmowych, oraz mieć dobre warunki buforowe i odpowiedni dla roślin odczyn pH. Większość roślin ozdobnych najlepiej rośnie w glebie o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Są jednakże rośliny wymagające specjalnego podłoża np. storczyki, palmy czy kaktusy/sukulenty i należy im takowe zapewnić.

Podłoże można przygotować samodzielnie z gliny, kory i piasku (lub kermazytu) w odpowiednich proporcjach, bądź też zakupić stosowne mieszanki. Większość sklepów ogrodniczych dysponuje gotowym produktem (ziemia do kwiatów, ziemia ogrodnicza) o odpowiednim pH oraz zawartości soli mineralnych.

Aby uniknąć zapadania podłoża które następuje z czasem, można zastosować rozdrobnione kruszywa z gliny, keramzyt lub seramis.

Rabaty/pojemniki

Rośliny w ogrodzie zimowym mogą być uprawiane w rozmaity sposób. Jednym z nich jest założenie dowolnej wielkości zagonów gruntowych. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania jest z pewnością kontakt rośliny z naturalnym podłożem, co pozwoli na jej niemal nieograniczony rozwój. Prawidłowe wykonanie jest jednak pracochłonne i ma swoje wady (przechodzenie niepożądanych stworzeń, czy zapach zgnilizny). Lepszym rozwiązaniem jest zbudowanie podwyższonych, wymurowanych zagonów na zabezpieczonym podłożu. Ładnie się prezentują wyłożone od zewnątrz tym samym materiałem co posadzka w ogrodzie zimowym (drewno, klinkier). Takie rozwiązanie daje roślinom swobodę rozwoju korzeni i pozwala na tworzenie dowolnych kompozycji z wielu gatunków. Uprawa musi być dobrze przemyślana, gdyż na zagonach trudniej zmienić raz stworzony układ roślin. Zaletą podwyższenia jest też to iż zimą grunt nie przemarznie tak szybko jeśli ogród zimowy nie jest ogrzewany.

Murowane zagony muszą mieć na dnie warstwę materiału drenującego (ok. 10cm np. żwiru) oraz otwór odpływowy do odprowadzenia nadmiaru wody.

Jeśli podłoga w ogrodzie zimowym jest w całości wyłożona np. płytkami pozostaje ustawienie roślin w przenośnych pojemnikach. Ten sposób, daje możliwość łatwej zmiany aranżacji wnętrza, eksponowania poszczególnych gatunków czy łączenia ich w dowolne grupy. Wadą jest stosunkowo mała ilość gruntu. Jeśli chcemy zadbać o reprezentacyjny charakter ogrodu zimowego, warto rozważyć dobór odpowiednich, estetycznych donic.

Do wyboru inwestora pozostaje szeroki wachlarz rodzajów pojemników.

• Plastikowe – zdecydowanie najmniej eleganckie za to trwałe, lekkie i tanie.

• Drewniane skrzynie – zalecane są te wykonane z drewna twardego o większej trwałości (np. dąb). Należy je odpowiednio zabezpieczyć środkami konserwującymi drewno.

• Pojemniki z terrakoty i gliny – zdecydowanie najbardziej ozdobne i stylowe. Idealnie prezentują się w nich rośliny tropikalne. Zaletą tego materiału jest porowatość ścianek odprowadzających wilgoć, co zapobiega zastojowi wody i gniciu korzeni. Rośliny w takich donicach trzeba jednakże częściej podlewać. Ważny jest też kształt naczynia, zwłaszcza przy przesadzaniu roślin (zwężające się ku górze kształty powodują utrudnione wyciąganie okazów co grozi uszkodzeniem korzeni). Naczynia z gliny możemy dobierać w różnych kształtach, kuliste, półkuliste, o podstawie prostokątnej, trójkątnej, trapezowej czy nieregularne. Daje to szerokie możliwości stylowej aranżacji wnętrza ogrodu. Większe pojemniki są mniej narażone na wysuszanie gleby niż płytkie.

Wadą tego rodzaju naczyń jest ich kruchość i jeśli są duże - ciężkość.

* Pojemniki przed użyciem należy odpowiednio przygotować. Przede wszystkim muszą posiadać otwór odpływowy i być odpowiednio umyte i wyczyszczone z ewentualnych wykwitów wapniowych czy glonów. Nowe pojemniki z gliny czy terrakoty należy zanurzyć w wodzie na dzień lub dwa by ją wchłonęły, co zabezpieczy przed późniejszym nadmiernym poborem wilgoci z podłoża.
Drewniane skrzynie dobrze jest umieścić na cegłach lub drewnianych klockach, by zapewnić cyrkulację powietrza między pojemnikiem a posadzką. Warto też zadbać o podstawki przechwytujące wodę i zabezpieczające podłogę ogrodu przed zawilgoceniem, bądź pojemniki z podwójnym dnem gdzie miejsce na zbierającą się wodę zostaje ukryte.

Przesadzanie roślin w oranżerii

Uprawa roślin w pojemnikach wymaga stałych zabiegów pielęgnacyjnych a jest nimi między innymi przesadzanie. Zabieg ten należy planować. Najlepszym okresem jest czas rozpoczęcia wegetacji roślin - wiosna.

• Młode, intensywnie rozwijające się egzemplarze potrzebują tego zabiegu co rok (z przyczyn rozwojowych wymagają większego pojemnika). Podobnie okazy o dużym zapotrzebowaniu na składniki mineralne czy te które się silnie przycina by szybko się rozrastały. Do tej grupy należą m.in. zaślaz (Abutilon), bieluń, pieczennik, fuksja czy złocienie.

• Co dwa, trzy lata przesadza się rośliny cytrusowe, jaśmin, mirt, hibiscus, granat, koralodrzew czy gatunki z rodzaju Acacia, Cascia czy Tibouchina.

• Co cztery, pięć lat te, które dobrze tolerują niewielkie przycinanie korzeni a nawet reagują na to lepszym wzrostem. Należą do nich m.in. drzewo poziomkowe, oliwka, oleander, figowiec pospolity, wawrzyn szlachetny, czy chróścina jagodna.

• Co dziesięć lat przesadza się te rośliny, których korzenie lub kłącza nie mieszczą się w donicy. Do tej grupy należą agawy, Agaphantus i palmy.

Przez pierwsze dwa tygodnie po przesadzeniu, roślinę podlewamy bardzo oszczędnie, tak aby podłoże było wilgotne, ale nie mokre. Pierwszą dawkę nawozu stosujemy po upływie około 6-8 tygodni od przesadzenia.